روش‌های ساخت استنت های جراحی از زبان تیم تحقیقات لابراتوار صاحبکار
انقلاب تدریجی پرینترهای سه بعدی در دندانسازی
از زمان ورود پرینترهای سه بعدی به حوزه دندانسازی و امکان ساخت استخوان فک به صورت مدل قابل لمس و با در نظرگرفتن اطلاعات CBCT امکان ساخت روش‌های نوینی جهت استنت جراحی فراهم گردید. در یکی از این روش‌های ساخت استنت جراحی، فایل دایکام ارائه شده توسط رادیولوژیست تبدیل به فایل STL میشود. (طی فرایند بازسازی فایل) سپس ناحیه پیشنهادی جهت ایمپلنت‌ها پرینت می‌گردد. با در نظر گرفتن دانسیته استخوانی، عرض مزیودیستال دندان‌ها و طول واقعی استخوان مسیر دریلینگ مشخص میشود. سپس لثه بیمار بر روی استخوان بازسازی شده Index میشود و با قرار دادن Guide Pin در محل خویش، قرار می‌گیرد.
تزریق ژینژوال برای ایجاد استنت های جراحی
ژینژوال داخل سرنگ ریخته شده وتوسط سوراخ‌هایی که در Index طراحی گردیده عمل تزریق انجام میشود و بدین صورت مدل مومی لثه تبدیل به ژینژوال می‌گردد. با قراردادن پین‌های مخصوص در محل دریل، کست آماده ساخت استند جراحی میشود و قطعات گایدپین را به فاصله دو میلیمتر از روی لثه ثابت نموده و گاید پین‌ها توسط اکریل فوری در محل خود ثابت می‌گردد و نواحی دارای آندرکات را توسط پوتی پوشانده تا پس از وکیوم، کست به راحتی از آن جدا شود و سپس مسیر عبور خون و آب در استند جراحی تعبیه می‌گردد.
اطلاعات خروجی از CBCT
از CBCT اطلاعاتی در مورد تراکم بافت استخوانی در ناحیه کاشت فیکسچر به دست می‌آید و می‌توان از آن در طراحی استنت جراحی در جهت کاشت صحیح و بسیاردقیق فیکسچر در دهان بیمار استفاده نمود. بسیاری از شرکت‌های بزرگ تولیدکننده ایمپلنت نرم افزارهایی ارائه می‌دهند تا بتوان از آنها در جهت ساخت استنت جراحی مخصوص همان برند اقدام کرد. این نرم افزارها امکان تعیین صحیح محل کاشت فیکسچر را به صورت مجازی با استفاده از اطلاعات CBCT می‌دهد و پزشک نیز می‌تواند محل دقیق پروتز ساخته شده را مشاهده نماید. ممکن است کاشت فیکسچر در هر محل با بافت استخوانی مناسب انجام شود ولی برای ساخت یک پروتز موفق می‌بایست مسیرنشست، بافت مناسب و… در نظر گرفته شود.
محدودیت های استنت های جراحی
اکنون تعیین محل دقیق فیکسچر و پروتز با استفاده از این تکنیک و با توجه به اطلاعات و تصاویر سه بعدی فراهم گردیده است. لازم به ذکر است به دلیل بعضی از محدودیت‌ها، استفاده از این تکنیک برای تمام بیماران امکان‌پذیر نیست. از جمله آنها می‌توان به میزان مناسب باز شدن دهان بیمار، طول فیکسچر، اندازه دریل مورد استفاده و افزایش هزینه آن به طرح درمان اشاره نمود. به طور مثال حداقل میزان باز نمودن دهان بیماربرای مولر اول ۳۵ میلیمتر است. استند جراحی این امکان را به بیمار می‌دهد تا بهترین طرح درمان را توأم با دقت، زیبایی و عملکرد مناسب داشته باشد وهمچنین زمان پروسه درمان را نیز کوتاه‌تر می‌کند. این روش شامل اسکن CBCT است و در طول انجام این مرحله می‌بایست اکلوژن بیمار حداقل به میزان ۵ میلیمتر باز شود و این عمل می‌تواند با تزریق مواد PVS بر روی سطح اکلوزال دندان‌های مجاور باشد و قابل به ذکر است جهت انجام اسکن از مواد Radio Opaque استفاده نشود و باز نگه داشتن اکلوژن این امکان را می‌دهد تا فاصله فک بالا و پایین قابل تشخیص باشد.
نرم‌افزارهای دندانسازی و دندانپزشکی و طراحی استنت های دیجیتال
نرم‌افزارهای موجود در بازار دارای توانایی‌ها و قابلیت‌های متفاوتی هستند و بعضی از آنها امکان ارسال و دریافت اطلاعات را در طول پروسه کاری بین دندانپزشک و لابراتوار دارند.
اسکن
- در روش دیگر ساخت استنت جراحی نیاز به فایل دایکام دندان بیمار به صورت مستقل از هر فک و قالب فک بیمار جهت اسکن می‌باشد.
- فایل‌های اسکن شده و دایکام به نرم افزار مربوطه داده میشود و سپس مناطق کاندید جهت کاشت فیکسچر مشخص می‌گردد.
- اطلاعات بیمار جهت انجام کار و بایگانی آن در نرم افزار وارد شده و قالب گچی فک بیمار اسکن می‌گردد.
انطباق
- فایل‌های اسکن کست گچی و CBCT بر روی یکدیگر منطبق و تبدیل به یک فایل واحد میشود.
- با تأیید انطباق کامل هر دو فک به مرحله بعد رفته و در این قسمت می‌توان نمای پانورامیک فک را مشاهده نمود.
- سپس نماهای axial، panoramic، orthogonal و tangential نشان داده میشود.
طراحی
- در مرحله بعد مسیر عصب در فک پایین رؤیت می‌گردد و پس از آن طراحی فول آناتومی دندان از دست رفته در قوس فکی انجام میشود.
- نوع ایمپلنت و نام کمپانی سازنده برای هر دندان به صورت مجزا تعیین شده و به صورت اتوماتیک ایمپلنت در محل خود قرار می‌گیرد.
- و امکان تغییر مسیر و زاویه کاشت با استفاده از نرم‌افزار با توجه به بافت استخوانی، فاصله تا عصب و حد نهایی استخوان وجود دارد.
- مسیر کاشت فیکسچر قابل رؤیت است و نرم‌افزار قابلیت اندازه‌گیری تراکم بافت استخوانی، زاویه بین دو فیکسچر و ضخامت لثه را نیز دارد.
- هر فیکسچر دارای Safety Zone می‌باشد که در صورت نزدیک شدن بیش از حد مجاز به یکدیگر و یا به عصب به صورت اتوماتیک در نرم‌افزار به رنگ قرمز تبدیل میشود.
انتخاب نوع رینگ مطابق با فیکسچر
- در این نرم‌افزار قابلیت موازی نمودن فیکسچر امکان‌پذیر است.
- سپس اندازه، نوع کمپانی و رینگ مورد استفاده در استنت جراحی از قسمت Library تعیین میشود. پیش‌فرض استنت جراحی در نرم‌افزار نمایش داده شده و بر روی کست قرار می‌گیرد.
- سپس اقدام به تعیین حد نهایی استنت جراحی بر روی سطوح لبیال وباکال نموده و در نهایت اقدام به پرینت فایل استند جراحی طراحی شده با استفاده ازپرینترهای سه بعدی می‌گردد. پس از پرینت، رینگها در جایگاه خود توسط چسب ثابت میشود.
برگرفته از نوشته: تیم تحقیقات لابراتوار پروتز طوس_دندان – بهروز صاحبکار
دیدگاهتان را بنویسید